Simba

Simba, die geadopteerd werd in maart 2013, is op 18 november 2017 teruggekeerd naar ons opvangcentrum.
We hadden al een halfjaar geregeld contact met de adoptanten, omdat Simba gedragsproblemen vertoonde.
Hij was geadopteerd om een oudere ezelin gezelschap te houden. Simba was een erg rustige ruin die, naar we dachten, het ideale profiel had om met haar een mooi duo te vormen.
Vier jaar lang verliep alles goed, maar de jongste tijd waren er problemen. Simba gedroeg zich veel nerveuzer, hij kreeg woedeaanvallen. Zijn weidemaatje kroop van schrik in een hoekje van de weide. De adoptanten dachten dat er een probleem was met zijn hormonen. Ik was sceptisch, omdat Simba op heel jonge leeftijd gecastreerd was bij zijn vroegere eigenaars. In de drie jaar dat hij in het asiel was, had hij nooit zo’n gedrag vertoond tegenover ezelinnen.
Die gedragswijziging was moeilijk te verklaren. We hebben er alles aan gedaan om de oorzaak van het probleem te achterhalen, omdat de adoptanten ongerust waren en wij trouwens ook. Om te beginnen bekeken ze de samenstelling van zijn voer en merkten ze dat er haver in zat (te vermijden voor ezels). Toen ze hem ander voer gaven, werd Simba rustiger. En toen begon het weer. Om hun ezelin te beschermen gaven de adoptanten hem voer, om hem rustig te houden. Ze werden meegesleurd in een raderwerk dat maar
moeilijk te stoppen was. We hebben dan besloten hem weer op te nemen in het opvangcentrum om het leven van de ezelin weer aangenaam te maken en vooral om een ongeluk te vermijden.
Bij zijn terugkeer bij ons gedroeg hij zich abnormaal nerveus. Hij interesseerde zich inderdaad voor de ezelinnen. We herkenden hem haast niet meer.
Simba werd op dieet gezet, want hij was flink bijgekomen. De derde dag begon zijn gedrag te veranderen en werd hij weer kalm. Na tien dagen gedroeg hij zich weer normaal en deelde hij zijn hooi zonder enig spoor van agressiviteit tegen de andere ezels.
Dit droevige verhaal was afmattend voor iedereen, ieder op zijn eigen niveau.
We danken de adoptanten van Simba voor de goede zorgen die ze hem vijf jaar lang gaven. Hij was in goede gezondheid toen hij terugkwam. De hoeven waren behoorlijk bekapt (en dat is eerder zeldzaam) en zijn vaccinaties waren in orde.

	Simba, die geadopteerd werd in maart 2013, is op 18 november 2017 teruggekeerd naar ons opvangcentrum. We hadden al een halfjaar geregeld contact met de adoptanten, omdat Simba gedragsproblemen vertoonde. Hij was geadopteerd om een oudere ezelin gezelschap te houden. Simba was een erg rustige ruin die, naar we dachten, het ideale profiel had om met haar een mooi duo te vormen. Vier jaar lang verliep alles goed, maar de jongste tijd waren er problemen. Simba gedroeg zich veel nerveuzer, hij kreeg woedeaanvallen. Zijn weidemaatje kroop van schrik in een hoekje van de weide. De adoptanten dachten dat er een probleem was met zijn hormonen. Ik was sceptisch, omdat Simba op heel jonge leeftijd gecastreerd was bij zijn vroegere eigenaars. In de drie jaar dat hij in het asiel was, had hij nooit zo’n gedrag vertoond tegenover ezelinnen. Die gedragswijziging was moeilijk te verklaren. We hebben er alles aan gedaan om de oorzaak van het probleem te achterhalen, omdat de adoptanten ongerust waren en wij trouwens ook. Om te beginnen bekeken ze de samenstelling van zijn voer en merkten ze dat er haver in zat (te vermijden voor ezels). Toen ze hem ander voer gaven, werd Simba rustiger. En toen begon het weer. Om hun ezelin te beschermen gaven de adoptanten hem voer, om hem rustig te houden. Ze werden meegesleurd in een raderwerk dat maar moeilijk te stoppen was. We hebben dan besloten hem weer op te nemen in het opvangcentrum om het leven van de ezelin weer aangenaam te maken en vooral om een ongeluk te vermijden. Bij zijn terugkeer bij ons gedroeg hij zich abnormaal nerveus. Hij interesseerde zich inderdaad voor de ezelinnen. We herkenden hem haast niet meer. Simba werd op dieet gezet, want hij was flink bijgekomen. De derde dag begon zijn gedrag te veranderen en werd hij weer kalm. Na tien dagen gedroeg hij zich weer normaal en deelde hij zijn hooi zonder enig spoor van agressiviteit tegen de andere ezels. Dit droevige verhaal was afmattend voor iedereen, ieder op zijn eigen niveau. We danken de adoptanten van Simba voor de goede zorgen die ze hem vijf jaar lang gaven. Hij was in goede gezondheid toen hij terugkwam. De hoeven waren behoorlijk bekapt (en dat is eerder zeldzaam) en zijn vaccinaties waren in orde.