Pongo is een hengst die geboren is in 2009. Hij kwam op 12 mei 2018 naar ons opvangcentrum.   Een inwoner van de provincie Henegouwen heeft hem in de nacht van 28 april op straat aangetroffen. De man, een fokker van trekpaarden, werd rond drie uur ’s ochtends wakker van zijn gebalk en bracht hem in veiligheid. Hij had de ruimte en wou hem graag houden. Maar dat was zonder zijn buurman gerekend… Die dreigde ermee de ezel te vergiftigen als hij hem niet weg deed, omdat hij te veel lawaai maakte.
En dus vroeg hij onze collega’s van Animaux en Péril hem op te vangen. Hij had een microchip van de Franse Haras Nationaux (Nationale Stoeterij). De gevonden ezel werd dus zowel aan de Belgische als aan de Franse politie gesignaleerd. Omdat de verandering van eigenaar niet doorgegeven is, kon de huidige eigenaar niet opgespoord worden. Niemand heeft zich gemeld of de verdwijning van zijn ezel aangegeven.
Toen de officiële termijn om was, heeft Animaux en Péril hem definitief onder zijn hoede genomen en werd hij het eigendom van het asiel als “gevonden ezel”.
Het asiel vroeg ons om hem bij ons op te nemen. Ik ben hem dus bij onze collega’s gaan ophalen, aan de andere kant van het land.
Pongo is een prachtige bonte ezel, heel lief, makkelijk hanteerbaar maar zoals eerder bleek een schreeuwlelijk.

Hengsten zijn over het algemeen luidruchtig, wij spreken uit ervaring, want wij vangen veel hengsten op… Maar hij zit echt in de top 3 van de luidruchtigste ezels (ik twijfel nog tussen Laurel en hem voor de eerste plek). We hebben hem ondergebracht in een van de quarantaineboxen vlak onder onze slaapkamers. Onze nachten zijn dus zwaar verstoord. Maar ’s morgens, als we dat lieve knuffelige ezeltje zien, vergeven we het hem zoals altijd. Iedereen heeft ten slotte het recht om zich te uiten.
Hij is ingeënt, gecastreerd, bekapt… en nog steeds even luidruchtig.