Reden van de afstand: tijdens een van zijn bezoeken viel het de hoefsmid op dat Pompon abnormaal mager was. Hij realiseert zich dat hij niet meer behoorlijk kan eten. Zijn eigenaars bellen de paardentandarts op. Drie tanden worden getrokken, de andere wiebelen omdat het tandvlees zich terugtrekt. De tandarts raadt ze aan hem voedingssupplementen te geven en hem, zoals zoveel oudere ezels, te voeren met Pré Alpin (gehakt bevochtigd hooi). De dag na de verzorging van zijn gebit gaat Pompon liggen. Omdat hij te zeer verzwakt is, slaagt hij er niet in weer op te staan. Tijdens zijn vruchteloze pogingen, bezeert hij zijn ellebogen. Die vooraan rechts is er het ergst aan toe. De dierenarts dient hem ontstekingsremmers en pijnstillers toe. De eigenaars komen de volgende dag naar het opvangcentrum om te vragen of we konden helpen met Pré Alpin. Ze vertellen het hele verhaal aan Muriel, die ze erop wijst dat hij heel geleidelijk bijgevoerd moet worden, kleine hoeveelheden maar erg vaak.
Ze moeten hem ook zo vaak mogelijk helpen met opstaan. De volgende dagen verslechtert zijn toestand. Pompon wordt steeds zwakker en kan niet meer op zijn benen blijven staan als hij eenmaal overeind geholpen is en gesteund wordt. Zijn leven hangt aan een zijden draadje en de dierenarts overweegt hem een spuitje te geven.
Muriel is verbijsterd over die achteruitgang en begeeft zich ter plaatse. En daar blijkt dat de eigenaars de ernstige toestand niet aankunnen. Pompon blijft te lang liggen, waardoor zijn darmtransit sterk bemoeilijkt wordt. In zijn toestand is het absoluut noodzakelijk hem vaak, op geregelde tijdstippen, zowel overdag als ’s nachts, te voeren. Ondanks zijn alarmerende toestand heeft Pompon nog steeds een heldere blik en eetlust. Hij vecht duidelijk om te overleven. Muriel stelt de eigenaars voor hem over te brengen naar het opvangcentrum. Vier mensen hebben hem van zijn box naar de trailer gedragen. Hij bleef de hele rit liggen. Opnieuw waren er vier mensen nodig om hem uit de trailer te halen en hem in de quarantaineruimte te installeren.

Zijn verhaal in het opvangcentrum: onmiddellijk na zijn aankomst heeft onze dierenarts een dringende bloedafname gedaan! Daaruit bleek dat de ezel cachectisch was, totaal ondervoed (dramatisch laag proteïnegehalte, volledig weggesmolten spieren…). Hij was ook onderkoeld, was gewond aan de ellebogen en had verschillende doorligplekken. Daarentegen functioneerden alle vitale organen nog naar behoren, ook al begonnen enkele te lijden onder zijn erbarmelijke toestand: te hoog hartritme, hartruis, problematische darmtransit… Omdat hij zich niet zelf meer kon omdraaien, deden wij het voor hem om zijn darmen te bewegen en te proberen doorligplekken te vermijden.
Hij werd aan een baxter gelegd om hem te rehydrateren. Om hem te verwarmen werd een infraroodlamp boven hem geplaatst en kreeg hij een deken. Pas na drie weken intensieve zorgen dag en nacht kon hij zelfstandig opstaan: maaltijden gespreid over 24 uren, gebruik van de takel om hem overeind te trekken en te houden… Na een tijd kon hij met de hulp van twee mensen opstaan en na drie weken slaagde hij er in zijn eentje in! Jammer genoeg ontwikkelde hij een oedeem en een ontsteking van het been dat al voor zijn overbrenging ernstig gewond was.
Dat maakte zijn schuchtere stapjes erg lastig! Met antibiotica, intensieve ontsmetting en verbanden slaagden we erin het been te laten ontzwellen. Nu kon hij zijn been normaal gebruiken. Het duurde uiteraard een hele tijd voor de wonde dicht was. Gedurende die periode zijn de eigenaars Pompon iedere dag komen bezoeken. Vanwege de speciale voeding en de staat van zijn gebit besloten ze Pompon definitief aan ons toe te vertrouwen. Pompon heeft niets overgehouden aan deze episode. Hij leeft nu gelukkig temidden van onze andere ezels.

 Zijn karakter: “stoïcijns, veerkrachtig, dapper, strijdvaardig, wilskrachtig, grappig, aanhankelijk, knuffelachtig, verliefd op het leven, dankbaar…” Wat een levensles! Een paar vonkjes, dat was al wat nog in jou over was! De mensen die je bij ons omringden hebben er met al hun liefde op geblazen… en jij deed de rest!

Datum van aankomst in het opvangcentrum: 18 februari 2020
Herkomst: Aubin-Neufchâteau (Provincie Luik)
Geboortejaar: +/- 1995
Geslacht: Ruin
Stokmaat: 1,00m
Haarkleed:  grijs met kruis