Zijn geschiedenis in de Ezeloase:

bij aankomst leed de kleine Couscous aan onderkoeling en was hij erg mager. Hij was in het gezelschap van Rosa, zijn mama die samen met hem in beslag was genomen. We hebben hem heel geleidelijk bijgevoerd zodat hij weer op krachten zou komen. Hij bracht meer tijd liggend dan staand door.
Na een tijd kon hij, rekening gehouden met zijn toestand, behandeld worden (inentingen, wormbehandeling, chip/identificatie, luizenbehandeling…)
Omdat hij het niet gewend was gemanipuleerd te worden, was hij erg schuw. Gelukkig evolueerde hij erg goed.

Kort na zijn aankomst bij ons werd hij onderzocht door onze osteopate voor het probleem met zijn bekken. We vermoeden dat hij een oude wonde heeft aan het linker achterbeen, waardoor hij ging compenseren, met als gevolg een verplaatsing van het bekken. Het probleem wordt geregeld opgevolgd.

Een paar maanden later zijn Couscous en Noé, het veulentje dat “geadopteerd” werd door Capucine, gespeend. Ze zijn de beste maatjes en stonden op de paddock in afwachting van hun castratie.
Hun castratie is gebeurd op 22 februari 2019, iets meer dan een jaar na hun aankomst in de Ezeloase. Ze zijn verhuisd naar de groep van Cadichon en Co, waar ze konden stoeien en met volle teugen genieten.

Hoewel ze geen last hadden om zich voort te bewegen, stapten Couscous en Noé op de tippen van hun tenen, zonder hun hielen neer te zetten. Bij nader onderzoek bleek dat er bij allebei sprake was van een terugtrekking van de diepe buigspierpees aan beide voorbenen.
Na overleg met onze hoefsmid, onze dierenarts en met een orthopedisch chirurg werd besloten protheses gemaakt van hars te plaatsen, zodat de pees zich geleidelijk aan kon strekken. Dat probleem zijn we al vaak tegengekomen in het opvangcentrum bij veulens geboren uit erg verzwakte en ondervoede moeders. Meestal komt het na enkele maanden vanzelf weer goed, geholpen door het bijvoeren van vitamines en mineralen. Jammer genoeg was dat niet het geval bij Couscous en Noé. Meer dan waarschijnlijk heeft inteelt hierin een rol gespeeld.

Davide, onze hoefsmid, heeft dus kleine protheses gebruikt, bestaand uit een ijzer met vooraan een plastic verlengstuk. Deze worden aangepast en met hars aangebracht aan de twee voorste voeten. Het plastic verlengstuk zorgt ervoor dat de voet niet alleen op de tip (voorste deel van de voet) neergezet wordt en dwingt de ezel zijn hiel neer te zetten. De prothese wordt maandelijks vervangen. De voet wordt bekapt voor de plaatsing van de nieuwe.  Bovendien krijgt hij een voedingssupplement op basis van planten die goed zijn voor pezen. De protheses hinderen hem totaal niet bij zijn verplaatsingen!
Na vier maanden is een duidelijke verbetering merkbaar en mocht Couscous weer “blootvoets” lopen. Toch werd hij nog maandelijks bekapt om te vermijden dat de heilzame werking van de protheses verloren zou gaan.

We hadden gehoopt dat de maandelijkse bekapping zou volstaan om de weldaden van de orthopedische behandeling te vrijwaren. Jammer genoeg moesten we na een tijd vaststellen dat Couscous één van beide voorvoeten op de tip neerzette. Onze hoefsmid koos er dan opnieuw voor een orthopedisch hoefijzer te plaatsen om de pezen in de juiste stand te houden. Hij gebruikt een mini-aambeeld om de hoefijzertjes op de juiste maat te maken. Couscous zet zijn hielen nu correct neer. De ijzers worden om de zes weken vervangen. Ze beletten hem niet overal rond te lopen! Alleen is hij wat minder discreet als hij over het beton loopt met de hoefijzertjes aan zijn voeten!