Reden van afstand: zijn eigenares is verhuisd naar een woonzorgcentrum. Zij vroeg ons hem op te nemen. Dat liep niet van een leien dakje. Clovis was helemaal niet handelbaar en probeerde ons de hele tijd te bijten!

Zijn verhaal in het opvangcentrum: Onze hoefsmid was de eerste die hem een bezoek bracht: zijn hoeven waren te lang en vervormd. Ze moesten niet alleen dringend bekapt worden, maar ook behandeld. Er waren mierennesten in de vier hoeven. Clovis was ook op sanitair vlak niet in orde. Zijn eigenares maakte ons een gift over om de kosten te dekken. Onze dierenarts diende hem het eerste vaccin toe. Een week later, op 14 maart, heeft ze hem gecastreerd.
De postoperatieve zorgen waren nogal « sportief »: paniek, stress, totaal gebrek aan vertrouwen in mensen, proberen te bijten!!! Hij is gechipt/geïdentificeerd en geregistreerd. Toen we hem ophaalden, merkten we dat hij een probleem had ter hoogte van de achterhand. Na een paar weken manipulatie en pogingen om zijn vertrouwen te winnen, hebben we Elodie, onze osteopate gevraagd naar Clovis te komen kijken. We hebben Clovis een muilkorf aangedaan, zodat Elodie veilig kon werken, zonder gebeten te worden. Ook al bijt hij nu minder vaak, hij hapt nog erg snel en hij blijft onvoorspelbaar.
Ze heeft geen letsel gevonden ter hoogte van de rug en de achterbenen. Het bekken, daarentegen zat behoorlijk vast, te wijten aan een chronische bevangenheid van de twee voorbenen.
Hij compenseerde inderdaad achteraan, omdat hij zoveel pijn had door de bevangenheid. De voeten worden trouwens vaker dan normaal bekapt. Hij krijgt ook behandelingen met poeder van Biodalq voor bevangen paardachtigen.
Dat doet hem blijkbaar goed. Met wat tijd en een aangepast dieet, stapt hij al wat beter. Door zijn gedrag en sommige van zijn reacties, dachten we dat hij misschien slecht zag. Ons vermoeden werd bevestigd door onze dierenartsen.
Hij ziet haast niks meer: links neemt hij nog wat verschillen in lichtsterkte waar.
Het duurde een hele tijd voor we het positieve effect van de castratie op zijn hengstengedrag konden zien. Nu hij wat rustiger wordt, deelt hij overdag de paddock voor ezels met een handicap (Rocco, Zéla, Ben, Marcel, Sammy, Picotin en Zabou) en alles verloopt naar wens.

Zijn karakter: Clovis, jij met je koninklijke voornaam, je hebt soms nog zin “om de vijand te bijten”! Maar het leven dat je nu leidt, te midden van je soortgenoten kalmeert beetje bij beetje “je krijgerslusten”. Je hebt zelfs een hele mooie vriendschapsband gesmeed met Marcel, die ook slechtziend is.
Vaak zien we jullie samen blije-ezel-spelletjes doen!

Aangekomen in het opvangcentrum: 20 februari 2020
Geboortejaar: +/- 2003
Geslacht: ruin
Schofthoogte: +/- 1,45m
Haarkleed: grijs
Bijzondere kenmerken: lijdt aan chronische bevangenheid en is slechtziend.  Sinds hij gespeend is, leeft hij afgezonderd van zijn soortgenoten.